From: Fenmei

Salutations

http://winebarrelrentals.com/flow.php?well=fhv8hxcxpzg5b59epz




fenmei_hu@hotmail.com

Sent from my iPhone

Foto's van presentatie in de CBK

De presentatie ging fantastisch!

Ik ben erg blij met de interesse die er is naar dit project. Heel veel dank aan CBK Rotterdam voor het mogelijk maken van deze presentatie en expositie.

Presentatie in de CBK van Rotterdam

Vrijdag 16 oktober om 19:00 zou ik samen met Holfing en Weiying een presentatie houden over dit project. Mijn foto's zullen te zien zijn naast de film die Holfing en Weiying hebben gemaakt.
Kom gezellig voor een Chinees drankje en hapje en prachtige muziek op de Guzheng (Chinese harp).

Kijk voor meer info op: http://www.cbk.rotterdam.nl/?a=menu-1&id=377

Tot vrijdag!

Radio interview Dichtbij Nederland

Samen met San ben ik gisternacht naar Hilversum gegaan om een interview te geven aan radioprogramma Dichtbij Nederland. Het was pas om 23:30 dat we aan de beurt waren.

Ik heb reeds twee interview gehad met Dichtbij Nederland, via telefoon toen ik nog in Sichuan was, dus van zenuwen was er geen sprake van.

San had zijn Chinese muziekinstrument Erhu meegenomen. Aan het eind van de interview mocht hij een stuk erop spelen.


Hele interbiew is te beluisteren op: http://dichtbijnederland.nps.nl/page/09_artikel/782080/0

Home sweet home

Gisteren weer geland op Schiphol, maar wat een verrassing, heerlijk weer. In Sichuan hadden we na een week alleen maar regen gehad. Pas toen we weer bijna vertrokken werd het weer zonniger. Ik viel dus van de ene hitte in de andere. En toch prefereer ik de Nederlandse hitte. Dit is thuis.
Van jetlag heb ik er gelukkig geen last van, dus gelijk weer aan de slag met de afwerking van dit project. Een boek van de verhalengroep is gepland af te zijn voor 5 september. Mijn presentatie/expositie is gepland op 16 oktober. Ik heb zoveel foto's gemaakt dat het zeker dagen zou gaan duren voordat ik maar ook een keuze heb gemaakt welke ik wil gaan gebruiken voor de expositie.

De stage reis is naar mijn mening geslaagd. Van de deelnemers heb ik alleen maar positieve reacties gehad. In Sichuan zag ik ook dat de groep erg goed met elkaar kon vinden, geen fricties ondanks leeftijd en studie verschillen bij sommigen.

De volgende bijeenkomst van alle deelnemers is nu gepland aan het begin van september. Alle activiteiten die de deelnemers organiseren kan je vinden in de activiteitenlijst op deze blog.

De dorpschool

Op een van de laatste dagen bezochten we een dorpschool die ook getroffen is door de aardbeving. Deze school had nauwelijks hulp gekregen van de overheid. De opbouwwerkzaamheden worden voornamelijk gefinancieerd door particuliere donaties. De school heeft maar 60 leerlingen tot 12 jaar. Er werken er 3 leraren en een rector. De tijdelijk 'containerlokalen' stonden op de plein van het school. De oude lokalen waren zover beschadigd dat ze niet meer in gebruik genomen meer mogen worden. Een verhaal dat me raakte wat de rector vertelde was dat toen de aardbeving gebeurde, drie leraren een stenen muur tegen hielden zodat kinderen veilig weg konden rennen. De muur storte uiteindelijk toch in en alle drie leraren kwamen om.
De kinderen kwamen zichtbaar niet uit rijke gezinnen. Hun kleding waren vaak oud of te klein en de kinderen waren verlegen en keken heel onschuldig uit hun ogen. Velen hadden zeker nog nooit een buitenlander gezien. De blijheid die ze uitstraalden toen we spelletjes met hun deden of snoepjes en simpele schoolspullen aan hun uitdeelden was echt alles waard. Aan deze school heb ik de kunstspullen van Van Beek Artsupplies gedoneerd met daarbij nog wat geld aan de rector voor alles wat de school nog nodig heeft. Dit geld kreeg ik mee van vrienden voor wanneer ik vond dat het goed zou worden gebruikt.

De twee extremen

Op deze dag waren we allemaal al goed voorbereid. We zouden een ontmoeting hebben met kinderen die lichaamlijk handicap waren geworden door de aardbeving. Er naar uit kijken is raar uitgedrukt, maar het is wel de waarheid. Dit zou de meest emotionele moment worden van de reis. Ik heb niet gehuild, maar bij het zien van de kinderen in rolstoelen en hun zichtbare 'geleefde' gezichten voelde ik toch soms een brok in mijn keel.
We ontmoetten 4 kinderen van de leeftijd van 13 tot 17. Deze 4 hebben schijnbaar vaker mensen op bezoek gehad vanuit het buitenland. Zouden deze kinderen 'mediakinderen' zijn? Die vraag blijft nog steeds bij mij hangen. Maar hoe het ook zij, de waarheid is dat deze kinderen geboft hebben dat ze nog leven, maar voor de rest van hun leven gehandicapt zullen blijven. Expres hebben we met deze kinderen niet over de aardbeving gehad. Dit was echt nog te emotioneel voor hen. Zodoende hielden we de vragen oppervlakkig en gingen we op ons gevoel af. Wel vertelde hun begeleider 'moeder Wang' alle verhalen betreft de kinderen. Verhalen waarvan je echt even moest slikken.
We gingen ook nog naar de school waar een van hen naar school ging. Daar ontmoetten we andere medescholieren (niet handicapt) en hebben aan hen veel kadootjes uitgedeeld en bij hen interviews afgenomen. Met hen konden we namelijk wel over de aardbeving praten. Deze kinderen schenen ook erg open te zijn. Allemaal zijn we teruggekomen met emotionele verhalen en veel beeldmaterialen.

We verwerkten de ochtend in de bus en tijdens de lunch. In de middag gingen we naar DE toeristische plek van Sichuan: de Panda researche centre. Ooit toen ik net naar China emigreerde had ik in Shanghai een panda in het echt gezien in een dierentuin. Nu zie ik ze weer in het echt. De kans die ik kreeg om een panda vast te houden liet ik niet aan me voorbij gaan, ook al kostte het me 1000,- yuan (ongeveer 100 euro). Het geld komt weer ten goede voor onderzoek en behoud van de reservaat en de panda's. Zij noemen het daarom ook een donatie. Momenten als dit vergeet je voor de rest van je leven niet meer. De emoties van de ochtend kwamen bijna los toen ik de panda in mijn handen kreeg.